-
1 lecz|yć
impf Ⅰ vt 1. (kurować) [lekarz, weterynarz] to treat [chorych, zwierzęta, rany, dolegliwości]- leczyć kogoś na coś to treat sb for sth- leczyli go na raka/serce he was treated for cancer/a heart condition- leczyć kogoś/coś czymś to treat sb/sth with sth- leczyć cukrzycę/gruźlicę to cure diabetes/tuberculosis- leczyć wątrobę/nerki to treat liver/kidney diseases- być leczonym na coś to undergo a. receive treatment for sth ⇒ wyleczyć2. (łagodzić) przen. to cure- leczyć nieśmiałość to cure shyness- smutek leczy aktywna praca the best cure for melancholy is (hard) work ⇒ wyleczyć3. (zwalczać) [lekarstwo, maść, mikstura] to cure [chorobę, dolegliwość]- grypy nie leczy się antybiotykami you can’t cure a. you don’t treat flu with antibiotics ⇒ wyleczyćⅡ leczyć się 1. (kurować się) to be treated (na coś for sth)- leczyć się ziołami to treat oneself with herbs a. herbal remedies ⇒ wyleczyć się2. przen. to (try to) cure oneself (z czegoś of sth) [nieśmiałości, przygnębienia, miłości]- leczył się ze smutku pijąc alkohol he drowned his sorrows in alcohol, he tried to cure his sorrows with alcohol ⇒ wyleczyć sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > lecz|yć
См. также в других словарях:
leczyć — ndk VIb, leczyćczę, leczyćczysz, lecz, leczyćczył, leczyćczony «dążyć do przywrócenia komuś zdrowia za pomocą leków lub zabiegów; usuwać lub łagodzić dolegliwości; uzdrawiać, kurować» Słońce leczy. Leczyć kogoś ziołami, zastrzykami. Leczyć… … Słownik języka polskiego
ziele — n I; lm M. zioła, D. ziół 1. częściej w lm «roślina roczna, dwuletnia lub wieloletnia o pędach nadziemnych miękkich, nietrwałych; roślina zielna; w lp także w znaczeniu zbiorowym» Aromatyczne zioła. Zioła lecznicze, przyprawowe. Uprawiać, zbierać … Słownik języka polskiego
kurować — ndk IV, kurowaćruję, kurowaćrujesz, kurowaćruj, kurowaćował, kurowaćowany «przeprowadzać kurację; leczyć» Kurować włosy, rany. Kurować kogoś domowymi sposobami. kurować się «poddawać się kuracji; leczyć się» Kurować się ziołami. Kurował się w… … Słownik języka polskiego
zielarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y «człowiek zajmujący się zielarstwem, znający się na ziołach, leczący ziołami» Leczyć się u zielarza … Słownik języka polskiego
